کتاب خانه بی‌سقف

درباره کتاب خانه بی‌سقف

گوران پترویچ در «خانه بی‌سقف» مجموعه‌ایی از ارتباطات خلق می‌کند که در عین مصنوعی بودن، از زندگی طبیعی‌ترند. رویاهایی را به تصویر می‌کشد و شخصیت‌هایی را خلق می‌کند که در دنیاها و احتمالاتی بی‌پایان سکنی می‌گزینند.

شخصیت‌های این کتاب بر اساس ابرهایی که در بالای خانه‌ی بی‌سقف‌شان می‌بیندد، نقشه‌های خودشان را دنبال می‌کنند. به مانند ابرهایی که به هنگام حرکت در آسمان تشکیل و کشیده و محو می‌شوند، تصاویر و استعاراتِ انسانی در آنها، در هر صفحه‌ی کتاب شکل می‌گیرند. شخصیت‌های این کتاب پست‌مدرن، در جستجوی معنی زندگی و خوشبختی، هستند و روزهایشان را با وصل کردن نخ‌های زندگی خود به نخ‌های گوناگون دنیاهای دیگر سپری می‌کنند و نقشه‌هایی به ما ارائه می‌کنند که در آن‌ها راه‌های میان تولد و مرگ، عشق و رمانس و بی‌خیالی و شاهراه شادی و خوشی نشان داده شده‌اند. این نقشه‌‌های سرشار از اسطوره‌ها و طلسم‌ها، در هزارتوی خویش، به خودشناسی می‌انجامد.

رمان «خانه بی‌سقف» نمونه درخشانی از پست‌مدرنیسم صربی است. این کتاب در واقع نقشه‌ای است که آن را می‌توان در جاده‌هایی برای وصل کردن دل‌ها به یکدیگر یافت. جاده‌هایی که از رویا به واقعیت منتهی می‌شوند و جهانشان محدودیت و انتهایی ندارد.