کتاب سوپ سیاه

در بخشی از رمان «سوپ سیاه» آمده است:

«گرسنگی رفته بود و خواب هم نمی‌آمد. دلم می‌خواست می‌شد همه چیز و همه‌کس را پاک کرد و از نو نوشت یا نقاشی کرد. حس کردم توی تاریکی هم از دید پنهان نیستم. روی تخت دراز کشیدم و سرم را بردم زیر لحاف.

ماجرا گسترده‌تر از ذهنم بود و پر از جزئیات. نزدیک ظهر خوابم گرفت. برای هزارمین بار به حماقت نهفته پشت این جمله که «خورشید انرژی‌بخش است» ایمان آوردم.

با چشم‌های بسته و با صدای بلند گفتم: خورشید انرژی‌بخش است برای آدم‌های پرانرژی؛ و برای آدم‌هایی مثل من یک معلم بداخلاق است که بالای سر آدم می‌ایستد و همه چیزهای آزاردهنده را روشن و واضح به رخت می‌کشد.»